کل کل شاعر زن و شاعر مرد

شاعر زن میگه :

 

به نام خدایی که زن آفرید / حکیمانه امثال ِ من آفرید

 

خدایی که اول تو را از لجن / و بعداً مرا از لجن آفرید !

 

برای من انواع گیسو و موی / برای تو قدری چمن آفرید !

 

مرا شکل طاووس کرد و تورا / شبیه بز و کرگدن آفرید !

 

به نام خدایی که اعجاز کرد / مرا مثل آهو ختن آفرید

 

تورا روز اول به همراه من / رها در بهشت عدن آفرید

 

ولی بعداً آمد و از روی لطف / مرا بی کس و بی وطن آفرید

 

خدایی که زیر سبیل شما / بلندگو به جای دهن آفرید !

 

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود / مرا خانه داری خفن ! آفرید

 

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب / شراره، پری ، نسترن آفرید

 

برای من اما فقط یک نفر / براد پیت من را حَسَنْ آفرید !

 

برایم لباس عروسی کشید / و عمری مرا در کفن آفرید

 

 

 

شاعر مرد در جواب میگه :

 

به ‌نام خداوند مردآفرین / که بر حسن صنعش هزار آفرین

 

 

خدایی که از گِل مرا خلق کرد / چنین عاقل و بالغ و نازنین

 

خدایی که مردی چو من آفرید / و شد نام وی احسن‌الخالقین

 

پس از آفرینش به من هدیه داد / مکانی درون بهشت برین

 

خدایی که از بس مرا خوب ساخت / ندارم نیازی به لاک، همچنین

 

رژ و ریمل و خط چشم و کرم / تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین

 

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست / نه کار پزشک و پروتز، همین !

 

نداده مرا عشوه و مکر و ناز / نداده دم مشک من اشک و فین!

 

مرا ساده و بی‌ریا آفرید / جدا از حسادت و بی‌خشم و کین

 

زنی از همین سادگی سود برد / به من گفت از آن سیب قرمز بچین

 

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت / و دادم به او سیب چون انگبین

 

چو وارد نبودم به دوز و کلک / من افتادم از آسمان بر زمین

 

و البته در این مرا پند بود / که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

 

تو حرف زنان را از آن گوش گیر / و بیرون بده حرفشان را از این

 

که زن از همان بدو پیدایش‌ات / نشسته مداوم تو را در کمین